ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΣΤΟ...ΕΔΕΙΞΑ

 Στα εδειξα ολα απο την αρχη. Δεν ξερω ισως εκανα καπου

λαθος και παρερμηνευτηκαν οι προθεσεις μου. Το μονο που ηθελα ηταν να καταλαβεις το πιο απλο. Μια φρασουλα που εχει μεσα μονο δυο λεξεις... "μου αρεσεις". Τοσο απλες τοσο αβιαστα γραμμενες στο μυαλο μου... Ποσο μπορει να φοβισουν αυτες οι απλες λεξουλες εναν ανθρωπο;  Δεν ειπα ποτε κατι παραπανω η μαλλον καλυτερα δεν εδειξα.Μονο αυτο. Τοσο απλο και συναμα τοσο αληθινο.
Δεν ζητησα ποτε τιποτα απο σενα, δεν μου αρεσει να "ζητιανευω" το οτιδηποτε. Ακομα και στα ματια να με κοιτουσες και να μου ελεγες "Εγω δεν θελω" θα μου αρκουσε, θα εκανα πισω. Δεν σου ζητησα αγαπη, δεν σου ζητησα ερωτα, δεν σου ζητησα τιποτε απο ολα αυτα. Σου ζητησα μονο μια ευκαιρια να σου πω αυτες τις δυο λεξουλες  και συ δεν μου δινεις αυτη την ευκαιρια. Γιατι; Κανουμε τοσο περιπλοκα στη ζωη μας τα πιο απλα πραγματα που στο τελος χανομαστε σε εναν λαβυρινθο χωρις μεση και τελος. Το προκαλουμε εμεις οι ιδιοι στον εαυτο μας. Φοβομαστε να νιωσουμε γιατι μπορει να πληγωθουμε,γιατι μπορει να κατακριθουμε και για χιλιους αλλους λογους. Δεν αφενομαστε σ αυτα που θελουμε η που μπορει και να μη θελουμε απλως δινοντας μια ευκαιρια. Καποτε ειχα διαβασει καπου " αν δεν το ζησεις δεν ξερεις πως θα νιωσεις". Περναν οι στιγμες διπλα μας και μας βγαζουν τη γλωσσα κοροιδευτικα. "Ζησε" "νιωσε" "γελα" "κλαψε" ρηματα που συνθετουν ομως τις καλυτερες στιγμες της ζωης μας. Ασε με να σου δειξω τι νιωθω. Μη με κλεινεις απ εξω ετσι απλα. Δεν σου ζηταω να μου πεις το ιδιο απλα ακουσε με. Δεν εχω να πω τιποτα αλλο εσυ πηγαινε για υπνο εγω οτι ειχα να σου πω στο εδειξα.

ΦΩΤΑ,ΑΥΛΑΙΑ...ΣΙΓΗ

Καποτε ειχα διαβασει σ'ενα αρθρο μια φραση που τοτε δεν μου ειχε κανει και ιδιαιτερη εντυπωση "Η ζωη ειναι απλα μια προβα". Το νοημα το ειχα ψιλοκαταλαβει, αυτο που δεν καταλαβαινα τοτε ηταν το βαθος αυτης της μικρης φρασουλας. Μεγαλωνοντας αρχισα να συνειδητοποιω οτι για τον καθενα μας οποιαδηποτε φραση,λεξη,μουσικη,εχει διαφορετικη ερμηνεια.
Ετσι και για μενα αυτη η τοση δα μικρη φρασουλα απεκτησε ξαφνικα αλλο νοημα.
Ποσες φορες εχουμε στηθει μπροστα στον καθρεφτη μας η και σ ενα κενο δωματιο και "προβαρουμε" ωρες ατελειωτες πραγματα που θελουμε να πουμε,κινησεις που θελουμε να κανουμε; Δημιουργουμε ακομα και φανταστικους διαλογους στο κεφαλι μας απλως για να ειμαστε ετοιμολογοι. Το φτιαχνουμε τοσο ομορφα τακτοποιημενο που στο τελος χαμογελαμε απο ικανοποιηση. Και ερχεται εκεινη η ωρα που ολα αυτα που σχεδιαζαμε ηρθε η ωρα να τα κανουμε πραξη,οχι μονοι μας,οχι στην ασφαλεια των τεσσαρων τοιχων που δεν μας φερνουν αντιρρηση, αλλα μπροστα σε καποιον η καποιους αλλους. Ειναι εκεινη η ωρα που συνειδητοποιουμε οτι η "προβα" τελειωσε και περναμε στην "πρωτη επισημη". Και... φωτα,αυλαια..... ΣΙΓΗ... Ξαφνικα ολα μοιαζουν μπερδεμενα. Λεξεις που ειχαμε βαλει στη σειρα κινησεις που τις συνοδευαν περναν στο μυαλο μας σαν κατι που δεν μπορουμε να εξηγησουμε. Σπασμωδικα λεμε ασχετα πραγματα ενω η καρδια μας παει να σπασει. Ακριβως οπως σε μια "πρεμιερα" μονο που αυτη ειναι αποτυχημενη γιατι εχουμε ξεχασει τα λογια μας.
Γυρναμε λοιπον στην ασφαλεια της μοναξιας μας και σκεφτομαστε απο την αρχη τι θα μπορουσαμε να ειχαμε πει εκεινη τη στιγμη.Και το φτιαχνουμε φτου κι απ την αρχη ειδυλλιακο παλι...Αυτα ολα μεχρι την επομενη φορα και ο φαυλος κυκλος της δειλιας μας ξεκιναει και αρχιζει να μας τρωει.
Ξερω ολοι μας εχουμε περασει απο τετοιες καταστασεις, σε διαφορες φασεις της ζωης μας. Ολοι εχουμε υπαρξει δειλοι, τρομαγμενοι,ανημποροι, οχι για κανεναν αλλο λογο απλως επειδη δεν βρισκουμε το σθενος.
Θα μου αρεσε να ελεγα οτι δεν χρειαζεται να το κανουμε αυτο στον εαυτο μας αλλα ξερω οτι δεν εχει καμια σημασια, γιατι απλα ειναι ο τροπος που νιωθουμε εκεινο το λεπτο, το δευτερολευτο ακομα και ωρες.
Ας ψαξουμε βαθυτερα. Ενας αποφασισμενος ανθρωπος δεν εχει κατι να φοβηθει παρα μονο τον εαυτο του...
Η επομενη "προβα" λοιπον μπροστα στον καθρεφτη μας ας αναβληθει και ας γινει παρασταση εκει που πρεπει.Γιατι ετσι κι αλλιως η ζωη ειναι στιγμες που αν τις αναλωνουμε ετσι μπορει να χαθουν για παντα σ'εναν φανταστικο κοσμο μεσα στο κεφαλι μας χωρις νοημα και ουσια.

Αγαπη στα χρονια της...Λερας

Ξαφνικα ερχεται καποιος που μας δινει τα παντα... Βασικα μας κανει να νιωσουμε τα παντα κ πεταμε στα συννεφα...Τελεια.... Περναν οι μερες οι ωρες τα δευτερολευτα κ ολο κ πιο πολυ δενομαστε γινομαστε ο κομπος που ξερουμε πως ποτε δεν θα λυσουμε. Ελα ομως που η ζωη αλλιως τα φερνει κ ζουμε σε μια κοινωνια που μας περιοριζει. Και θα μου πεις "Χεστηκα για την κοινωνια"...Ωπα φιλε η φιλη μου οχι δεν "χεστηκες" γιατι ζεις συμβιβασμενος... Απο την ωρα που γεννηθηκες μεχρι να πεις "Αι σιχτιρ μπορω μονος μου"... Εχεις μπει σε ενα κελυφος. Σου εμαθαν τι ειναι σωστο βαση της δικης τους μορφωσης και παιδειας και εσυ το ακολουθησες.Βαση το σωστο αυτο λοιπον πορευεσαι....Ελα ομως που οι εποχες αλλαζουν και οι ανθρωποι δεν ειναι ρομποτ αλλα γεματοι συναισθηματα. Υπαρχουν πρεπει που εσυ πρεπει να καταργησεις μονος σου γιατι ζουμε ακομα στον μεσαιωνα στην Ελλαδα...μας εχει πνιξει το θρησκευτικο και η σεμνοτητα χωρις να σκεφτουμε οτι σεμνοτητα ειναι αυτο που εχουμε μεσα μας και οχι οπως μας κρινει ο αλλος.Εβλεπα το Gay Pride που εγινε και χαιρομουν γιατι στη χωρα μου ειναι απαγορευμενο. Σαν να σου λεν κατσε φιλε απαγορευεται να νιωσεις κατι για καποιον αλλο συνανθρωπο. Ρατσιστικο...Ομοφυλοφιλη δεν ειμαι αλλα αγαπαω τους ανθρωπους που δεν φοβουνται να εκφραστουν. Στο κατω κατω η αγαπη ειναι κατι που νιωθουμε οχι κατι που πρεπει να μπει σε καλουπι...