Ηρθες τη στιγμη που δεν σε περιμενα. Τη στιγμη που ολα μου τα "θελω" και τα "πρεπει" ειχαν μπει σε μια ταξη και νομιζα οτι μπορουσα να τα "κουμανταρω". Μολις σε γνωρισα αμεσως ενιωσα κατι το οικειο σαν να σ'ειχα συναντησει "σ'αλλη ζωη" και ειχαμε αφησει κατι στη μεση. Αυτο το "κατι" που παλι εμενε μεσα μου απροσδιοριστο. Δεν ξερω ποσοι ανθρωποι το 'χουν νιωσει αυτο αλλα εγω ημουν ανεκαθεν ονειροπολα που πιστευε και πιστευει στη μοιρα,στο πεπρωμενο και σ ολα αυτα που οι ορθολογιστες θεωρουν "παραμυθια".Ξερω οτι ισως και για σενα να ηρθα εκεινη τη στιγμη που ειχες "μαγκωσει"και θεωρεις ακαταλληλη. Το ερωτημα ειναι "ποια ειναι ακριβως η ακαταλληλη στιγμη;Αυτη που εμεις κανουμε πισω η αυτη που μας επιβαλλουν οι αλλοι γυρω μας;" Δεν υπαρχει ξεκαθαρη απαντηση σ αυτο. Οπως και η μοιρα δεν μας εχει δειξει ποτε ξεκαθαρα και διαφανα τι επιφυλασσει. Νιωθουμε λοιπον πολλα για καποιον που η ζωη μας εφερε μπροστα μας "αργα" η "νωρις" χωρις να σκεφτομαστε τις επιλογες που ειχαμε στο παρελθον και χωρις παραλληλα να σκεφτουμε εκεινος τι επιλογες ειχε. Το να ερωτευτουμε ειναι κατι ευκολο και συναμα δυσκολο κατι το αμφιλεγομενο. Η μοιρα ομως η το καρμα η η τυχη η οπως αλλιως το λεμε ισως ειναι στο χερι μας. Αν παλι καποιοι "αφηνονται" σ ολο αυτο δικαιωμα τους. Εμεις προσπαθησαμε κ προσπαθουμε γιατι εμεις ειμαστε εκεινοι οι ονειροπολοι που ισως καποτε δικαιωθουμε αλλα και παλι και να μην συμβει εχουμε διεξοδο τα ονειρα μας και πιανουμε τη μοιρα στο χερι μας χωρις να μας κανει κουμαντο.
