ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ

Η Μαίρη είχε μπει στο διαμέρισμά μου φουριόζα εκείνη τη μέρα..."Με άφησε ο ηλίθιος με ένα σκέτο τελειώσαμε" μου είπε και κάθισε στον μεγάλο κόκκινο καναπέ μου. Δεν ήξερα τι να της πω ή μάλλον δεν ήθελα να της πω την αλήθεια ότι τόσο καιρό παιδευόταν με μία σχέση που δεν έβγαζε πουθενά. Εκείνος (κατά κόσμον Μάκης και κατά Μαίρη ηλίθιος ή έρωτας της ζωής της) είχε μια στρωμένη δουλειά, μια στρωμένη ζωή, μια στρωμένη οικογένεια και μια στρωμένη ρουτίνα. Εκείνη είχε μια αβέβαιη δουλειά, ένα αβέβαιο μέλλον και καμία υποχρέωση. Δύο κόσμοι αντίθετοι που όμως αν συναντηθούν  την ακατάλληλη όπως πάντα ώρα γίνεται η έκρηξη.

Άνθρωποι απλοί,συνηθισμένοι που ζουν ανάμεσά μας και απλώς θέλουν να νιώσουν,να ζήσουν,να ερωτευτούν έστω κι αν γι αυτούς το ρολόι δείχνει μεσάνυχτα.Άνθρωποι που απλώς θέλουν να δραπετέυσουν απ την καθημερινότητα αλλά για λίγο. Και ίσως κάνουν και το σωστό. Γιατί αν η ιστορία ήταν ανάποδα η Μαίρη και η κάθε Μαίρη αδερφή,ξαδέρφη,γειτόνισσα δεν θα κλαιγε στο διαμέρισμά μου πάνω στον κόκκινο καναπέ αλλά θα οικτηρούσε τη ζωή της που τη χαράμισε με έναν Μάκη που δεν έδινε τίποτα.

Αν η Μαίρη είχε γνωρίσει το Μάκη χρόνια πριν. Πριν φτιάξει την οικογένειά του,τη  ζωή του, την προσωπικότητα του ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Δεν θα τον ερωτευόταν έτσι έντονα δεν θα ανυπομονούσε να τον δει δεν θα έκλαιγε όταν εκείνος δεν απαντούσε στα μηνύματά της.Αν η Μαίρη είχε παντρευτεί τον Μάκη τώρα απλώς θα είχε συμβιβαστεί με τη ζωή της και ίσως να μην είχε ζήσει το πάθος ποτέ.

Αν όλοι εμείς σκεφτόμασταν κάποια στιγμή την ιστορία ανάποδα θα βλέπαμε τις ευκαιρίες που χάνουμε καθημερίνα να ζήσουμε,να ερωτευτούμε, να παθιαστούμε έστω κι αν αυτό κατά την κοινή γνώμη είναι λάθος.Ας μην σκεφτόμαστε λοιπόν τις ιστορίες απ'την ανάποδη γιατί δεν έχει νόημα ας ζήσουμε το τώρα όπως έρχεται και ΤΩΡΑ έχω μια Μαίρη που κλαίει  αλλά στο μέλλον θα ναι περήφανη που έζησε την ιστορία απ'την ορθή...